بسمه تعالی
ماه محرم یادآور خاطره دلخراش واقعه کربلاست که سرهای قدسیان را بر زانوی غم فرو برده و دلهای همه ی انسان های آزاده را در طول تاریخ گهربار اسلام به درد آورده است که در عزا و ماتم اشرف اولاد آدم هرچه اشک ریخته اند آرام نکرده است وحتی بسیاری از انسانهای پاک و آزاده را به مسلخ و قربانگاه عشق کشانده است و در راهی که سرور آزادگان و سالار شهیدان رفته سر از پا نشناخته و برای لبیک به ندای « هل من ناصر ینصرنی » حضرت ابا عبد اله الحسین نه با پا بلکه با سر دویده اند.
آری محرم ماهی است که مدعیان دروغین اسلام که به نابودی اسلام و خاندان نبوت کمر بستند و حرمت اهل بیت را شکستند و ظلم بی پایان در حق بهترین انسانها و فرزندان اشرف کائنات روا دیدند .امام رضا (ع) به « ربان ابن شبیب» می فرماید : ای پسر شبیب محرم ماهی بود که اهل جاهلیت در زمان گذشته ظلم و قتال را در این ماه حرام می دانستند ،برای احترام این ماه. اسم این ماه محرم الحرام است ، پس این امت حرمت این ماه را نشناختند ، حرمت پیامبر خدا را ندانستند، در این ماه با ذریه پیامبر قتال کردند و زنان ایشان را اسیر نمودند و اموالشان را به غارت بردند ، پس خدا ایشان را هرگز نیامرزد .سپس فرمودند ای پسر شبیب اگر گریه می کنی برای حسین ابن علی گریه کن که اورا مانند قربانی ذبح کردند و هیجده نفر از اهل بیتش را شهید نمودند در حالی که هیچ یک از آنان در روی زمین شبیه و مانندی نداشت .»
اما در تاریخ برای آنان جز روسیاهی و بدنامی و لعنت ابدی خدا چیزی حاصل نگردید .نتیجه عکس شد و خون بر شمشیر پیروز گردید و امام حسین (ع) در تارک تاریخ بعنوان انسان آزاده بر همه دلها حکومت کرده و الگوی همه آزادی خواهان عالم گردیده است.
این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست
این چه شمعی است که جانها همه پروانه اوست
اکنون با توجه به بیان «کل یومِ عاشورا و کل ارض کربلا » همه تکلیف دارند که پاسدار خون شهیدان کربلا بوده و دینشان را نسبت به راه سرخ شهادت حسینی ادا نمایند و هرچه در توان دارند به طبق اخلاص نهاده و به میدان کارزار یزیدیان زمان برایند تا در پیشگاه پروردگار متعال روسفید و در محضر حضرت ابا عبدالله الحسین و شهیدان کربلا سربلند باشند .
اللهم اشفع صدر الحسین بظهور الحجة (عج)